انریکه مورا، دیپلمات اتحادیه اروپا در اواسط دسامبر به مذاکره کنندگان هشدار داد که پنجره فرصت برای نجات توافق هسته ای بین المللی با ایران به چند هفته کاهش یافته است. مورا، هماهنگ کننده مذاکرات روز دوشنبه در آغاز دور هشتم و احتمالاً آخرین مذاکرات در وین برای نجات این توافق که به توافق جامع مشترک معروف است، گفت: «تصمیمات دشوار سیاسی باید هم در تهران و هم در واشنگتن اتخاذ شود. برنامه اقدام (برجام). زمان قبل از بی معنی شدن قرارداد 2015 به سرعت در حال سپری شدن است. در سال 2018، دونالد ترامپ، رئیس جمهور وقت آمریکا، واشنگتن را از توافق خارج کرد و تحریم های آمریکا علیه تهران را دوباره اعمال کرد. یک سال بعد، ایران شروع به نقض بسیاری از مفاد قرارداد کرد. تهران در حال حاضر مقادیر کمی اورانیوم را با خلوص 60 درصد غنی می کند که گامی کوتاه از سطح 90 درصدی درجه تسلیحات است. ایران همچنین سانتریفیوژهای پیشرفتهای را میچرخاند که طبق این توافق ممنوع شده است و ذخایر اورانیوم آن اکنون بسیار فراتر از محدودیتهای توافق است. تندروها به تیراندازی در تهران می گویند ایران، که برنامه اتمی خود را صلح آمیز حفظ می کند، تحت فشار شدید مجموعه ای از تحریم های ایالات متحده بوده است. اگر واشنگتن تحریم ها را لغو کند، تهران گفت که دوباره برنامه هسته ای خود را محدود خواهد کرد. ایران از آمریکا میخواهد همه تحریمهایی را که پس از سال 2018 اعمال کرده است لغو کند. از سوی دیگر، ایالات متحده استدلال میکند که همه این تحریمها مربوط به برنامه هستهای نبوده است، بهویژه تحریمهایی که اعضای ارشد سپاه پاسداران ایران را هدف قرار میدهند. سپاه). از زمان روی کار آمدن ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور افراطی محافظه کار در اوایل ماه اوت، آنها قدرتمندتر از همیشه شده اند. تندروهای اسلامی و فرماندهان سپاه در حال حاضر تمام پست های بالا را اشغال کرده اند و همه اهرم های قدرت را در کشور کنترل می کنند. با وجود اینکه آنها می گویند به دلایل اقتصادی می خواهند توافق هسته ای را نجات دهند، عادی سازی روابط با غرب، به ویژه با آمریکا را رد می کنند. از نظر تهران، ایالات متحده بیش از هر چیز در ایران یک هدف را دنبال می کند: تغییر رژیم. روابط ایران و آمریکا از آوریل 1980، تنها چند ماه پس از سقوط شاه و اشغال سفارت آمریکا توسط دانشجویان اسلامگرا و وفادار به آیتالله روحالله خمینی، قطع شده است. تلاش های ناموفق برای نزدیکی حسن احمدیان، استادیار مطالعات خاورمیانه و شمال آفریقا در دانشگاه "ایالات متحده یک رویکرد کاملا ایدئولوژیک در قبال ایران اتخاذ کرده است. آنها به این رویکرد وفادار مانده اند – به جز یک دوره کوتاه در دوره ریاست جمهوری اوباما." تهران به دویچه وله گفت. وی گفت: پس از دهه 1980، ایران در مراحل مختلف سیاست راه حل محوری را در قبال آمریکا دنبال کرد. به عنوان مثال، در دوران ریاست جمهوری بیل کلینتون، رئیس جمهور ایران، علی اکبر هاشمی رفسنجانی – که از سال 1989 تا 1997 بر سر کار بود – سعی کرد روابط خود را با ایالات متحده عادی کند. این کارشناس خاطرنشان کرد: او راه را برای ورود شرکتهای آمریکایی به ایران هموار کرد و پیشنهادات فریبندهای به برخی شرکتهای بزرگ ارائه کرد. اما بهدلیل تلاشهای لابی ضدایرانی در واشنگتن، کنگره آمریکا «قانون تحریمهای نفتی خارجی ایران» را در سال 1995 تصویب کرد که سرمایهگذاری خارجی در بخش انرژی تهران را تحریم کرد. احمدیان خاطرنشان کرد که پرزیدنت کلینتون این اقدام را در سال 1996 به قانون امضا کرد. احمدیان گفت: همچنین در دوره ریاست جمهوری محمد خاتمی که از سال 1376 تا 1384 در ایران حضور داشت، این امید وجود داشت که ابتکار او برای گفت و گوی تمدن ها و همچنین همکاری غیررسمی با آمریکا در افغانستان و عراق زمینه را برای عادی سازی روابط هموار کند. «اما دولت آمریکا در دوران ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش، ایران را به عنوان بخشی از «محور شرارت» در پی حملات 11 سپتامبر معرفی کرد. بمب هسته ای برای جهان اسلام؟ برنامه مخفی هسته ای ایران یکی از دلایل اصلی قرار گرفتن این کشور در به اصطلاح محور شرارت بود. به عنوان مثال، گزارشهایی مبنی بر ملاقاتهای مکرر فرماندهان سپاه با عبدالقدیر خان، که بهعنوان «پدر بمب هستهای پاکستان» شناخته میشود، وجود داشت. خان که در اکتبر 2021 در اسلام آباد درگذشت، به دلیل تبدیل کشورش به اولین قدرت هستهای اسلامی جهان به عنوان یک قهرمان ملی در پاکستان مورد ستایش قرار گرفت، اما به دلیل قاچاق اسرار هستهای به کشورهایی از جمله ایران و کره شمالی در سطح جهانی رسوا شد. رفسنجانی رئیس جمهور پیشین ایران در مصاحبه ای با خبرگزاری دولتی ایرنا در سال 2015 گفت که اگر فرصتی به دست می آمد دوست داشتم با خان ملاقات کنم. رفسنجانی گفت: «خان معتقد بود که جهان اسلام نیز باید سلاح هستهای داشته باشد و در آن زمان کمی به ما کمک کرد». او اعتراف کرد که تهران در گذشته به داشتن تسلیحات هستهای فکر میکرد، اگرچه اکنون رسما آنها را «غیر اسلامی» رد میکند. رفسنجانی با موفقیتآمیز خواندن توافق 2015 با غرب، گفت: 90 درصد مردم ایران از رویارویی با غرب خسته شدهاند و فقط خواهان زندگی بهتر هستند. یک فرصت از دست رفته در طول دوره ریاست جمهوری خود، اوباما علناً اعلام کرد که دولت او به دنبال تغییر رژیم در تهران نیست. پس از اینکه حسن روحانی میانه رو در سال 2013 به عنوان رئیس جمهور ایران انتخاب شد، اوباما به تهران فرصتی برای شروعی تازه و راهی برای خروج از انزوای بین المللی داد. این تلاش ها به قدرت های جهانی کمک کرد تا به توافق برجام با ایران در پایان دوره دوم ریاست جمهوری اوباما دست یابند. با این حال، اوباما فاقد سرمایه سیاسی کافی برای تغییر دائمی استراتژی ایالات متحده در ایران بود. او در سال 2016 – پس از امضای توافق هسته ای – قانون تحریم های 1996 ایران را برای 10 سال دیگر تمدید کرد. پس از آن دونالد ترامپ، جانشین وی، علیرغم تلاشهای جامعه بینالمللی برای جلوگیری از خروج آمریکا، بهطور یکجانبه از این توافق خارج شد. تلاش های سایر امضاکنندگان این توافق، مانند اتحادیه اروپا، برای نجات این توافق با منافع اقتصادی تضمین شده برای ایران نیز با شکست مواجه شد. تهدید تحریم های ایالات متحده مانع از تجارت شرکت های خارجی با نهادهای ایرانی شده است و مانع از ادغام این کشور در اقتصاد جهانی شده است. "بدون استراتژی بلندمدت" با این حال، ایالات متحده در حال حاضر گزینه های کمی برای توقف برنامه هسته ای ایران باقی مانده است، که احتمالاً استفاده از نیروی نظامی را که خطر آغاز جنگ جدیدی در خاورمیانه را به دنبال دارد، ممنوع می کند. نگار مرتضوی، روزنامه نگار و تحلیلگر سیاسی ایرانی-آمریکایی مستقر در واشنگتن دی سی می گوید: به نظر می رسد پرزیدنت بایدن علاقه جدی به حل و فصل موضوع هسته ای با ایران از طریق دیپلماسی داشته باشد و به دنبال درگیری نظامی دیگر در خاورمیانه نیست. وی افزود: «اما برخلاف دولت اوباما، به نظر نمی رسد دولت بایدن استراتژی بلندمدت دیپلماسی با ایران داشته باشد». در حال حاضر به نظر نمی رسد هر دو کشور به چیزی بیش از بازگشت به توافق هسته ای دست یابند. «در حالی که هر دو طرف علاقه مند به احیای برجام هستند، من فکر می کنم که این سقف تعامل آنها خواهد بود، زیرا خصومت و بی اعتمادی چندین دهه بین تهران و واشنگتن عمیق است و توسط نیروهای سیاسی قدرتمند در هر دو کشور حمایت می شود. انتظار می رود در چند سال آینده شاهد تغییر چشمگیری در روابط ایران و آمریکا باشیم. این مقاله از آلمانی ترجمه شده است. ویرایش شده توسط: جان سیلک
document.addEventListener("DOMContentLoaded"، تابع (رویداد) {
if (DWDE.dsgvo.isStoringCookiesOkay()) {
facebookTracking();
}
})؛
تابع facebookTracking() {
تابع (f، b، e، v، n، t، s) {
اگر (f.fbq) بازگشت;
n = f.fbq = تابع () {
n.callMethod ?
n.callMethod.apply(n، آرگومان ها): n.queue.push(arguments)
};
اگر (!f._fbq) f._fbq = n;
n.push = n;
n.loaded = !0;
n.version = '2.0';
n.queue = [];
t = b.createElement(e);
t.async = !0;
t.src = v;
s = b.getElementsByTagName(e)[0];
s.parentNode.insertBefore(t, s)
}(پنجره، سند، 'اسکریپت',
"https://connect.facebook.net/en_US/fbevents.js")؛
fbq('init', '157204581336210');
fbq('track', 'ViewContent');
}