شکست ایران در مقابله با تغییرات اقلیمی - یک سوال اولویت

مثل این است که بین یک سنگ و یک مکان سخت گیر کرده باشید.
وضعیت واکنش ایران به تغییرات اقلیمی از یک سو به دولت محافظه‌کاری که اقتصاد خود را بر محیط‌زیست اولویت می‌دهد و از سوی دیگر جامعه بین‌المللی که با تحریم‌های فلج‌کننده برنامه هسته‌ای‌اش توسط ایالات متحده با کشور مانند یک منحوس رفتار می‌کند بستگی دارد. ایالت ها.
در حالی که گروهی از رهبران جهان برای شرکت در مذاکرات مهم آب و هوای سازمان ملل متحد به گلاسکو اسکاتلند سفر کرده اند، وزارت امور خارجه ایران اعلام کرد که ابراهیم رئیسی رئیس جمهور ایران در این کنفرانس شرکت نخواهد کرد و به جای آن گروهی از کارشناسان اقلیم به نمایندگی از منافع کشور حضور خواهند داشت.
در حالی که دولت ایران رسماً تغییر اقلیم را به عنوان یک تهدید وجودی به رسمیت می شناسد، به نظر نمی رسد مبارزه با آن در فهرست کارهایش قرار داشته باشد.
این واقعیت است که رئیس سازمان حفاظت محیط زیست ایران یکی از آخرین مقاماتی بود که از سوی رئیس جمهور منصوب شد.
ایران که ششمین تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای در جهان است، با چالش‌های زیست‌محیطی زیادی مواجه است.
علی میرچی، استادیار مهندسی منابع آب در دانشگاه ایالتی اوکلاهاما، به الجزیره گفت: «به دلیل موقعیت مکانی و مسائل سوء مدیریت مزمن، ایران باید خود را برای تحمل نامتناسب اثرات نامطلوب تغییرات آب و هوایی بر منابع آب، سیستم‌های زیست محیطی، امنیت غذایی آماده کند. و معیشت روستایی، از جمله، در مقایسه با بسیاری از مناطق دیگر جهان."
علیرغم این واقعیت‌ها، تحلیلگران گفته‌اند که دولت ایران از هرگونه اقدام مهم اقلیمی خودداری می‌کند مگر اینکه تحریم‌هایی که اقتصاد کشور را ویران کرده است به طور کامل برداشته شود.

عمل نکردن
تلاش‌های کاهشی ایران توسط Climate Action Tracker «بسیار ناکافی» ارزیابی شده است، که نشان‌دهنده عدم پایبندی کامل به توافق‌نامه پاریس است، یک معاهده الزام‌آور بین‌المللی که هدف آن محدود کردن گرمایش زمین به 1.5 درجه سانتی‌گراد (2.7 فارنهایت) در مقایسه با سطوح ماقبل صنعتی است. که COP26 همچنین تلاش می کند تا در دسترس باشد.
با توجه به اینکه بیش از 90 درصد ترکیب انرژی آن از سوخت های فسیلی تشکیل شده است، گذار ایران به انرژی پاک برای کاهش میزان انتشار گازهای گلخانه ای در جو بسیار مهم است.
اگر سیاره بیش از 1.5 درجه سانتیگراد گرم شود، آسیب به محیط زیست فاجعه بار و غیرقابل برگشت خواهد بود، واقعیتی که در گزارش وحشتناک هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوا (IPCC) که در ماه اوت منتشر شد، تأیید شده است.
برای نشان دادن اینکه هشدار IPCC را جدی می‌گیرند، و در آماده‌سازی برای COP26، همه کشورهای توسعه‌یافته مشارکت‌های تعیین‌شده ملی (NDCs) بلندپروازانه ارائه کردند، که برنامه‌هایی حاوی اهدافی در مورد میزان تعهد یک کشور به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تا یک تاریخ معین، معمولاً در حدود 2030، برای امکان پذیر ساختن سناریوی صفر خالص 2050.
برای کشورهایی که طبق کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا (UNFCCC) به عنوان در حال توسعه طبقه بندی شده اند، با توجه به هزینه اضافی که کاهش برای اقتصاد آنها به همراه دارد، ارائه NDCها دشوارتر است.
علاوه بر این، چنین کشورهایی از جمله ایران گفته اند که کشورهای صنعتی ثروتمند باید به تامین مالی انتقال انرژی خود کمک کنند، زیرا آنها مسئول حدود 80 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای در جهان هستند.
منال شهابی، کارشناس ارشد، آخرین باری که ایران هر گونه تعهد کاهشی داده بود در سال 2015 به عنوان بخشی از مشارکت های تعیین شده ملی خود (INDCs) بود، "اما اهداف مبهم هستند و مشمول حمایت های بین المللی از جمله حمایت مالی و انتقال فناوری پاک هستند." محقق موسسه مطالعات انرژی آکسفورد و مدیر تحقیقات و مشاوره SHEER به الجزیره گفت.
INDCها اهداف داوطلبانه هستند و معمولاً زمانی که کشور صادرکننده به طور رسمی به توافقنامه پاریس می‌پیوندد، به NDC تبدیل می‌شوند، وظیفه‌ای که ایران هنوز آن را تکمیل نکرده است. ایران یکی از معدود کشورهایی است که توافق پاریس را امضا کرده اما تصویب نکرده است، به این معنی که هیچ تعهد قانونی برای تعهد به درخواست‌های کاهش جهانی ندارد.
طبق INDC های خود، ایران قصد دارد تا سال 2030 انتشارات را تا 12 درصد در مقایسه با مدل موسوم به «تجارت به صورت معمول» کاهش دهد، خطی که IPCC آن را به عنوان نقطه ای تعریف می کند که در صورت عدم نیاز به کاهش انتشار، کشورها در آن فعالیت خواهند کرد.
رفع تحریم ها
با این حال، هشت درصد کاهش‌های کاهشی ایران مشروط به پایان تحریم‌های آمریکا و در دسترس بودن منابع بین‌المللی است.
کاوه مدنی، استاد پژوهشی در کالج شهر نیویورک و معاون سابق اداره محیط زیست ایران، گفت: هر گونه تعهد الزام آور اقلیمی در حال حاضر منجر به هزینه‌های اضافی می‌شود و «دولت تمایلی به امضای توافق‌نامه‌های بین‌المللی ندارد که هزینه‌هایی برای آن به همراه دارد». .
ایران در حال کار بر روی یک توافق بسیار حساس با قدرت های جهانی بر سر برنامه هسته ای خود است که در صورت دستیابی به آن می تواند به کاهش تحریم ها علیه اقتصاد این کشور منجر شود. در مقابل، انتظار می‌رود تهران تضمین دهد که از قابلیت‌های هسته‌ای‌اش برای مقاصد انرژی و نه برای توسعه تسلیحات استفاده خواهد شد.
انرژی هسته‌ای به‌عنوان یک بازیگر مهم در گذار جهانی به انرژی پاک توسط برنامه ۲۰۵۰ خالص صفر آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) شناسایی شده است.
ساما بیلبائو و لئون، مدیر کل انجمن جهانی هسته‌ای، به الجزیره گفت: در نهایت هر کشوری در جهان که استفاده ایمن و صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای را انتخاب می‌کند و با جامعه بین‌المللی همکاری می‌کند باید به این فناوری شگفت‌انگیز دسترسی داشته باشد.
"پهنای باند ندارید"
تعدادی از همسایگان ایران با انتشار گازهای گلخانه‌ای بالا اخیراً در تلاش‌های خود برای مقابله با تغییرات اقلیمی گام‌های مهمی برداشته‌اند.
عربستان سعودی، امارات متحده عربی و ترکیه در COP26 با ارائه طرح‌های صفر خالص به عنوان اسب‌های تیره ظاهر می‌شوند تا حداقل روی کاغذ نشان دهند که مایل به کاهش اتکای انرژی خود به سوخت‌های فسیلی هستند. با این حال، ایران علیرغم فشارهای جهانی برای گذار به اقتصاد سبزتر، بی‌تفاوت مانده است.
پیام‌های تهران در مورد اقدام اقلیمی ثابت مانده است. در COP23 در سال 2017 در بن، آلمان، این کشور گفت که توافقنامه پاریس را تنها در صورت اجرای کامل توافق هسته ای خود با قدرت های جهانی و حمایت مالی، تصویب خواهد کرد.
حتی اگر ایران تصمیم به اجرای کاهش 12 درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای که تعهد شده بود را بگیرد، هزینه آن بیش از حد 70 میلیارد دلار خواهد بود.
بر اساس گزارش مرکز پژوهش های مجلس، بازوی پژوهشی مجلس ایران، انتظار می رود این کشور در سال مالی جاری با کسری بودجه 10.2 میلیارد دلاری مواجه شود.
در همین حال، تحریم‌های آمریکا همچنین از دسترسی ایران به منابع مالی اختصاص داده شده توسط تسهیلات جهانی محیط زیست (GEF)، سازمانی که مسئول کمک به کشورها در زمینه مشکلات زیست‌محیطی است، جلوگیری کرده است.
مدنی گفت: «شما نمی توانید انتظار داشته باشید کشوری که مسائل اجتماعی-اقتصادی و سیاسی وخیم دارد، روی تغییرات اقلیمی تمرکز کند.
برای دولت ایران، تهدید تغییرات اقلیمی چیزی نیست که بتواند در این مقطع تحت فشار اقتصادی زیاد با آن مقابله کند.
حتی اگر آنها (رهبران ایران) آن را مهم بدانند، اراده و پهنای باندی برای رسیدگی به آن ندارند. در نهایت، این ثروتمندان [nations] هستند که اگر می‌خواهند دنیا وجود داشته باشد، باید کمک کنند.

شکست ایران در مقابله با تغییرات اقلیمی – یک سوال اولویت | اخبار بحران آب و هوا