تیم بایدن می داند که سیاست ایران در حال شکست است

دولت بایدن اکنون اذعان می‌کند که توافق هسته‌ای با ایران ممکن است با وجود تداوم تماس‌هایش با تهران محقق نشود. نشانه‌هایی وجود دارد که دولت می‌خواهد سرزنش را به گردن دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا بیاندازد، که ظاهراً خروج او از توافق هسته‌ای اولیه بهانه ایران را برای پیشبرد قابلیت‌های تسلیحات هسته‌ای خود فراهم کرده است. اما حقیقت ناراحت کننده این است که تهاجمی ترین اقدامات ایران پس از انتخاب جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده صورت گرفت. آنچه تهران را به جلو می برد، کمپین فشار حداکثری ترامپ نیست، بلکه تصمیم بایدن برای کاهش این فشار است. به زبان ساده: ایران کاری را انجام می دهد که از پس آن بربیاید.
در اوایل دسامبر، دولت اذعان کرد که در حال بحث در مورد گزینه های جایگزین است "اگر مسیر دیپلماسی به سمت بازگشت متقابل به انطباق [with the 2015 nuclear deal] در کوتاه مدت قابل اجرا نباشد." سخنگوی وزارت خارجه آمریکا این اظهارات را در حالی بیان کرد که بنی گانتز، وزیر دفاع اسرائیل در حال سفر به واشنگتن برای پیشنهاد تمرینات نظامی مشترک برای آماده شدن برای حملات احتمالی به تاسیسات هسته ای ایران بود. نیاز به چنین مشاوره هایی نشان می دهد که یک معامله از دسترس خارج می شود.
اوایل این ماه، یک مقام ارشد آمریکایی که نامش فاش نشد، همچنین هشدار داد که «در سه ماهه اول سال [2022]، تهران می‌تواند «چیزها را پیکربندی کند و به سرعت یک بمب به ارزش [highly enriched uranium] به دست آورد». به عبارت دیگر، ایران از مذاکرات طولانی در وین برای حرکت به سمت شکست هسته ای استفاده کرده است، یعنی زمانی که یک کشور به توانایی تسلیحات هسته ای دست می یابد.
دولت بایدن اکنون اذعان می‌کند که توافق هسته‌ای با ایران ممکن است با وجود تداوم تماس‌هایش با تهران محقق نشود. نشانه‌هایی وجود دارد که دولت می‌خواهد سرزنش را به گردن دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا بیاندازد، که ظاهراً خروج او از توافق هسته‌ای اولیه بهانه ایران را برای پیشبرد قابلیت‌های تسلیحات هسته‌ای خود فراهم کرده است. اما حقیقت ناراحت کننده این است که تهاجمی ترین اقدامات ایران پس از انتخاب جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده صورت گرفت. آنچه تهران را به جلو می برد، کمپین فشار حداکثری ترامپ نیست، بلکه تصمیم بایدن برای کاهش این فشار است. به زبان ساده: ایران کاری را انجام می دهد که از پس آن بربیاید.
در اوایل دسامبر، دولت اذعان کرد که در حال بحث در مورد گزینه های جایگزین است "اگر مسیر دیپلماسی به سمت بازگشت متقابل به انطباق [with the 2015 nuclear deal] در کوتاه مدت قابل اجرا نباشد." سخنگوی وزارت خارجه آمریکا این اظهارات را در حالی بیان کرد که بنی گانتز، وزیر دفاع اسرائیل در حال سفر به واشنگتن برای پیشنهاد تمرینات نظامی مشترک برای آماده شدن برای حملات احتمالی به تاسیسات هسته ای ایران بود. نیاز به چنین مشاوره هایی نشان می دهد که یک معامله از دسترس خارج می شود.
اوایل این ماه، یک مقام ارشد آمریکایی که نامش فاش نشد، همچنین هشدار داد که «در سه ماهه اول سال [2022]، تهران می‌تواند «چیزها را پیکربندی کند و به سرعت یک بمب به ارزش [highly enriched uranium] به دست آورد». به عبارت دیگر، ایران از مذاکرات طولانی در وین برای حرکت به سمت شکست هسته ای استفاده کرده است، یعنی زمانی که یک کشور به توانایی تسلیحات هسته ای دست می یابد.
متحدان اروپایی واشنگتن نیز می دانند که مذاکرات به سمت شکست پیش می رود. لیز تراس، وزیر امور خارجه بریتانیا گفت این آخرین فرصت ایران برای دستیابی به توافق است.
با این حال اعتراف به شکست و پذیرفتن مسئولیت آن دو چیز بسیار متفاوت هستند. در اوایل این ماه، زمانی که مصاحبه‌کننده‌ای به آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا گفت: «به نظر می‌رسد مسیر دیپلماسی در حال شکست است»، بلینکن به سرزنش ترامپ پرداخت. وی گفت: «تصمیم ترامپ برای خروج از توافق [original] اشتباه فاجعه‌باری بود، زیرا آنچه از آن زمان رخ داده این است که ایران علی‌رغم حداکثر فشار اعمال شده علیه ایران، از آن به عنوان بهانه‌ای استفاده کرده است تا از تعهدات خود تحت این توافق نیز سرپیچی کند. برای بازسازی غیرقابل اجتناب برنامه هسته ای که توافق در یک جعبه قرار داده بود.»

همانطور که همکاران من اشاره کرده اند، مشکل این استدلال این است که فاحش ترین پیشرفت های هسته ای تهران پس از انتخاب بایدن رخ داده است، نه پس از خروج ترامپ از توافق در سال 2018. آیا بلینکن معتقد است تهران دست دراز شده واشنگتن را نادیده می گیرد زیرا هنوز از آن عصبانی است. خروج ترامپ از توافق هسته ای بیش از سه سال و نیم پیش؟
بعید. در عوض، بایدن با امتناع از تحمیل هرگونه عواقبی بر رژیم آخوندی برای تحریکات خود، راهپیمایی تهران به سمت بمب را تحریک کرده است. پنج مورد کلیدی وجود داشت که بایدن علیرغم پیشرفت‌های هسته‌ای تهران به استراتژی «فقط تعامل» خود پایبند بود.
نخست، ایران در فوریه شروع به تولید فلز اورانیوم، عنصری حیاتی در سلاح های هسته ای کرد. تهران همچنین غنی‌سازی اورانیوم با خلوص 60 درصد را در آوریل آغاز کرد که بالاترین سطح آن تا کنون و فاصله کوتاهی با خلوص 90 درصدی مورد نیاز برای سلاح‌های هسته‌ای است. دانشی که دانشمندان تهرانی به دست آورده اند غیر قابل برگشت است.
ایالات متحده و متحدان اروپایی آن اقدامات ایران را محکوم کردند و تاکید کردند که نیازی غیرنظامی به چنین پیشرفت هایی وجود ندارد. اما تهران هیچ عواقبی نداشت.
دوم، تهران مانع از تحقیقات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) درباره فعالیت‌های هسته‌ای اعلام‌نشده ایران در چندین سایت مشکوک هسته‌ای شده است. ماه گذشته، رافائل گروسی، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی هشدار داد که سنگ اندازی ایران «به طور جدی بر توانایی آژانس برای تضمین ماهیت منحصراً صلح آمیز برنامه هسته ای ایران تأثیر می گذارد». باز هم بدون عواقب
سوم، ایران از فوریه همکاری خود را با آژانس در سایت های هسته ای اعلام شده کاهش داد. از آن زمان، آژانس نمی تواند داده های تجهیزات نظارتی و سایر تکنیک های مورد استفاده برای نظارت بر وضعیت برنامه هسته ای ایران را بررسی کند. گروسی گفت که اقدامات ایران "به طور جدی" فعالیت های راستی آزمایی و نظارت آژانس را تضعیف کرد. عواقب؟ هیچ یک.
چهارم، تهران از ماه اوت تولید قطعات پیشرفته سانتریفیوژ را افزایش داده است، اما به آژانس اجازه نداده است که موجودی یا بررسی محل این تجهیزات را بررسی کند. گروسی در اواسط دسامبر قراردادی با ایران امضا کرد که به آژانس اجازه می‌دهد دوربین‌های نظارتی جدید نصب کند. اما او همچنین هشدار داد که حتی اگر نظارت و راستی‌آزمایی بازیابی شود، «ممکن است شکاف‌هایی وجود داشته باشد. و این شکاف‌ها چیز خوبی نیست.»
پنجم، دولت بایدن به هر جلسه شورای حکام آژانس در سال جاری اجازه داده است که بدون قطعنامه سرزنش علیه ایران به پایان برسد. می توان استدلال کرد که دولت بایدن هنوز در ماه های اول ریاستش سیاست و پرسنل خود در قبال ایران را تثبیت می کرد، بنابراین جلسه مارس زمان نامناسبی بود. چنین بهانه ای برای جلسات ژوئن، سپتامبر و نوامبر وجود ندارد. در آخرین جلسه، نماینده آمریکا پیشنهاد کرد در صورت عدم همکاری تهران، هیئت مدیره تا پایان سال برای یک جلسه ویژه فراخوانده شود.
با این وجود، دولت بایدن از تشکیل جلسه ویژه امتناع کرد و فرصت برجسته ای را برای نشان دادن معافیت از مجازات ایران از دست داد. حتی اگر در نشست عادی بعدی آژانس در ماه مارس، قطعنامه سرزنش مورد بحث قرار گیرد، نتیجه قطعی نخواهد بود. دولت باید سرمایه دیپلماتیک مورد نیاز برای تضمین موافقت هیئت مدیره را صرف کند.
در مرحله بعد، بایدن باید یک سیاست دو حزبی در مورد ایران را دنبال کند تا ایران نتواند از اختلافات در واشنگتن استفاده کند. این را می توان با موظف کردن یک دموکرات ارشد و یک جمهوری خواه ارشد برای انجام بررسی سریع سیاست به دست آورد. بایدن به خود می بالد که معامله گر است. تنها یک توافق هسته ای دو حزبی توسط کنگره ایالات متحده تصویب می شود و در برابر هوس های دولت آینده مقاومت می کند.
جمع آوری دانش تهران در مورد توسعه تسلیحات هسته ای به طور جبران ناپذیری به رژیم جهانی منع اشاعه آسیب می رساند و به دنیای خطرناک تری می انجامد. اگر بایدن امیدوار باشد که آن را متوقف کند، باید بپذیرد که تصمیمات او و هیچ کس دیگری ایالات متحده را به این نقطه رسانده است.