نوجوانان با ضربه های مغزی متعدد، اختلال در شبکه حالت پیش فرض مغز را نشان می دهند

نوجوانان و بزرگسالان جوان با علائم پس از ضربه مغزی که متحمل 3 تا 5 ضربه مغزی شدند، اختلال در شبکه حالت پیش فرض، یک شبکه به هم پیوسته از مناطق مغزی درگیر در استراحت بیدار و افکار درونی را نشان دادند. نتایج مطالعه با استفاده از یک تکنیک خاص MRI به نام MRI عملکردی در حالت استراحت (fMRI) هفته آینده در نشست سالانه انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی (RSNA) ارائه خواهد شد.

در 20 سال گذشته، آگاهی عمومی از ضربه مغزی و اثرات دراز مدت آن بر مغز افزایش یافته است و به همین ترتیب تحقیقات در مورد این موضوع افزایش یافته است. اما تحقیقات کمی با استفاده از fMRI حالت استراحت در تقاطع جمعیت نوجوان/جوان و ورزشکاران با ضربه های مغزی متعدد انجام شده است.

توماس جانسون، M.D.، Ph.D.، پزشک مقیم در نورولوژی، مرکز پزشکی دانشگاه روچستر در روچستر، نیویورک

شبکه حالت پیش‌فرض شبکه‌ای کاربردی از مناطق مغز است که زمانی فعال می‌شود که فردی درگیر یک کار ذهنی خاص نباشد، اما در عوض در حال خیال‌پردازی، فکر کردن به آینده یا یادآوری خاطرات است. ساختارهای مغزی شامل قشر پیش پیشانی داخلی، قشر کمربندی خلفی، لوبول پاریتال تحتانی، قشر تمپورال و تشکیل هیپوکامپ است. تغییرات یا اختلالات در شبکه با تعداد زیادی از بیماری ها و اختلالات روانی مرتبط است.

دکتر جانسون گفت: «من شبکه حالت پیش‌فرض را به‌عنوان وضعیت بی‌کار مغز، شبیه به موتور بی‌حرکت می‌دانم».

گروه مورد مطالعه شامل 142 بیمار ضربه مغزی (67 زن، میانگین سنی 18.2 سال) و گروه کنترل همسان با سن و جنس (12 زن، میانگین سنی 20.7 سال) بود. بیماران در یک کلینیک ضربه مغزی در مرکز پزشکی دانشگاه روچستر برای سندرم پس از ضربه مغزی، که شامل علائم پایدار مانند سردرد، سرگیجه، خستگی و تحریک پذیری است، ثبت نام کردند.

همه بیماران و شرکت کنندگان گروه کنترل با استفاده از fMRI در حالت استراحت اسکن شدند و در طول فرآیند تصویربرداری هیچ کاری جز باز نگه داشتن چشمان خود انجام ندادند. fMRI به محققان اجازه داد تا شبکه حالت پیش فرض را با شناسایی مناطقی از مغز که در طول تصویربرداری فعال می شوند، ارزیابی کنند.

دکتر جانسون گفت: زمانی که نواحی خاصی از مغز فعال می شوند، جریان خون در آن نواحی افزایش می یابد. با استفاده از تکنیک تجزیه و تحلیل داده‌ها، می‌توانیم برای هر فرد در مطالعه نقشه‌ای ایجاد کنیم که نشان می‌دهد چگونه فعالیت در فضا و در طول زمان توزیع شده است.»

در مقایسه با گروه کنترل، محققان هیچ تفاوتی در اتصال در شبکه حالت پیش فرض در بیمارانی که یک یا دو ضربه مغزی را تجربه کرده بودند، پیدا نکردند. در بیمارانی که سه تا پنج ضربه مغزی داشتند، نقشه ها اختلالی را در شبکه حالت پیش فرض تشخیص دادند.

او گفت: "ما شواهدی از یک بیماری دو لایه را می بینیم." "تجربه چندین ضربه مغزی یک آسیب شناسی بسیار متفاوت است."

دکتر جانسون گفت که نتایج مطالعه سرنخ هایی را در مورد آستانه ای که ضربه مغزی باعث ایجاد اثرات می شود، به دست می دهد که به نوبه خود ممکن است به اطلاع رسانی پروتکل های انجام ورزش های تماسی پس از ضربه مغزی کمک کند.

وی گفت: "تحمل سه تا پنج ضربه مغزی می تواند در درازمدت فرآیندهای شناختی را مختل کند." "ما باید تحمل خود را برای ضربه مغزی تعیین کنیم. چه زمانی می گوییم دیگر ورزش تماسی ممنوع است؟ ما به شواهد بیشتری نیاز داریم تا برخی محدودیت ها را برای افراد تعیین کنیم."

در آینده، دکتر جانسون گفت که مایل است با اسکن بیماران مبتلا به fMRI در حالت استراحت در مدت پنج سال، تحقیقات بعدی را بر روی گروه مورد مطالعه خود انجام دهد تا مشخص شود که آیا اختلالات در شبکه حالت پیش فرض باقی مانده است یا خیر.

دکتر جانسون گفت: «تلاش برای تعیین تأثیرات شناختی ضربه مغزی در درازمدت دشوار است. به طور معمول، ما از تست های کاغذی استاندارد استفاده می کنیم. استفاده از fMRI یک روش ریاضی پیشرفته برای مشاهده شبکه های مغز است.

در همین حال، او گفت fMRI در حالت استراحت ممکن است به عنوان نشانگر پیشرفت و ابزاری برای نظارت بر بهبودی در بیماران مبتلا به سندرم طولانی مدت پس از ضربه مغزی مفید باشد.

دکتر جانسون گفت: استاندارد فعلی برای ارزیابی بیماران ضربه مغزی بر اساس علائم است. من تصور می کنم از این تکنیک برای کمک به اطلاع رسانی و هدایت دوره بالینی بیماران استفاده شود.
منبع: انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی