نمایشگاه تیت برای کشف پیوندهای گالری با تجارت برده کارائیب | تیت بریتانیا

متصدی نمایشگاه جدید و برجسته هنر کارائیب-بریتانیایی در تیت بریتانیا گفت موسسات بریتانیا باید مسئولیت تاریخچه بهره مندی خود از برده داری را بر عهده بگیرند. زندگی بین جزایر: هنر کارائیب-بریتانیا در دهه 1950 – اکنون هنرمندانی در زمینه فیلم کار می کنند. ، عکاسی، نقاشی، مجسمه سازی و مد. آنها شامل میراث کارائیب و همچنین کسانی که از کارائیب الهام گرفته شده اند، مانند رونالد مودی، سونیا بویس، کلودت جانسون و استیو مک کوئین هستند. دیوید بیلی، متصدی نمایشگاه و یکی از اعضای جنبش هنرهای سیاه بریتانیا – هنر سیاسی رادیکال. جنبشی که در سال 1982 تأسیس شد – گفته شد که از بسیاری جهات به بررسی گذشته شطرنجی خود تیت بریتانیا پرداخته است. عکس: بایگانی ونلی برک مجموعه اصلی تیت در اواخر قرن نوزدهم توسط صنعتگر سر هنری تیت، که ثروت خود را به عنوان یک کارخانه تصفیه شکر به دست آورد – تجارتی که به طور جدایی ناپذیری با کار برده در کارائیب مرتبط است، تامین شد. بیلی گفت: «مسئله موزه و مسئولیت‌های آن در شرایط آب و هوایی قرن بیست و یکمی، به‌ویژه موزه‌هایی که تاریخچه بسیار دقیقی در مورد حمایت دارند.» این موضوع اکنون در مورد مسئله پس از برده داری و صنعت قند، که در برخی از آثار این نمایش به آن اشاره شده است، دوباره ظاهر شده است. و به میراث این عناصر در آینده فکر کنید.» این نمایشگاه با هنرمندانی از نسل ویندراش که در دهه 1950 به بریتانیا آمدند آغاز می شود و جنبش هنرمندان کارائیب را بررسی می کند، گروهی غیررسمی از خلاقان شامل پل داش و آلثیا مک نیش. کیف های مدرسه پلنگ سیاه، توسط نیل کنلاک در سال 1970.. عکس: © با حسن نیت از آرشیو نیل کنلاک ظهور جنبش قدرت سیاه‌پوستان در بریتانیا در آثاری مانند عکس‌های هوراس اووه از استوکلی کارمایکل و کیف‌های مدرسه پلنگ سیاه نیل کنلاک نشان داده شده است. این نمایشگاه همچنین شامل تکرار جدیدی از اتاق جلوی مایکل مک میلان است، بازسازی فضای داخلی خیالی دهه 1970، که نقش خانه را به عنوان فضایی امن برای گردهمایی های اجتماعی در زمان تعصب گسترده تداعی می کند. آثار دیگری از جنبش هنر سیاه پوستان دهه 1970 و 80 مبارزات اجتماعی و سیاسی جامعه کارائیب-بریتانیایی را به تصویر می کشد. سرزمین‌های ایزاک جولین درگیری بین عیاشی‌کنندگان کارناوال و پلیس را نشان می‌دهد، در حالی که پیاده‌روی مرگ دنزیل فارستر به وینستون رز ادای احترام می‌کند که در بازداشت پلیس جان خود را از دست داد، و عکس کلاژ کیت پایپر، مرد جوان به غرب، برده‌داری ماوراء اقیانوس اطلس را با شیطان‌سازی مردان جوان رسانه‌ای مرتبط می‌کند. .